Σάββατο 25 Ιουνίου 2022

Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ "ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ" ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ "ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ" ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ 


 

ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΑΝ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΜΕ 

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ  ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ 

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ε', ΤΟ 1819.


ΑΠΟΤΥΠΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ, ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΞΕΦΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΤΑ ΒΑΠΤΙΣΘΕΝΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ ΕΝΘΥΜΟΥΜΕΝΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΥΣ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΞΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ ...


ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ, 

ΟΠΩΣ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ,

ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ  ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑΣ ΤΩΝ 

ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΣΤΑ 

ΒΡΕΦΗ ...


ΩΣ «καινοτομία», ΩΣ «ανάρμοστον» ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ 

«καταφρόνησιν» ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑΣ

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ 

ΑΝΑΔΟΧΟΥΣ  «ευλογημένους επαρχιώτας» ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ 

ΑΝΑΓΚΗ ΝΟΥΘΕΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΠΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ 

ΤΩΝ ΕΝΟΡΙΩΝ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΝ ΝΑ 

ΒΑΖΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ 

«πατροπαράδοτα χριστιανικά ονόματα των εγνωσμένων 

τη Εκκλησία και των ενδόξως υπ’ αυτής εορταζομένων 

Αγίων»


ΜΕ ΣΑΦΗ ΠΑΡΑΙΝΕΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΝΑ 

ΑΠΟΤΡΕΠΟΥΝ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ  

ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΒΑΖΟΥΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ 

 ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ 


ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΤΟΥ 

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ


«Και η κατά καινοτομίαν παρά ταύτα εισαχθείσα των παλαιών ελληνικών ονομάτων επιφώνησις εις τα βαπτιζόμενα βρέφη των πιστών, ως ηκούσαμεν, λαμβανομένη ως μία καταφρόνησις της χριστιανικής ονοματοθεσίας, είναι διόλου απροσφυής και ανάρμοστος· όθεν ανάγκη η Αρχιερωσύνη σας να διαδώσητε παραγγελίας εντόνους εις τους Ιερείς των ενοριών σας, και νουθεσίας πνευματικάς εις τους ευλογημένους επαρχιώτας σας, δια να λείψη τουντεύθεν και η κατάχρησις αύτη, και αφεθέντες της ακαίρου και μηδέν εχούσης το χρήσιμον φιλοτιμίας και επιδείξεως οι γονείς και ανάδοχοι να ονοματοθετώσιν εις το εξής εν τω καιρώ της θείας και μυστικής αναγεννήσεως τα ειθισμένα ταις ευσεβέσιν ακοαίς πατροπαράδοτα χριστιανικά ονόματα των εγνωσμένων τη Εκκλησία και των ενδόξως υπ’ αυτής εορταζομένων Αγίων, δια να είναι έφοροι και φύλακες των βαπτιζομένων νηπίων και ταχείς και αδιάλειπτοι χορηγοί της χάριτος αυτών εις τους μετά πίστεως».


Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΕΓΟΜΕΝΟΥ "ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ" Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΟΝ "ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟ". 


 Η "ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ" ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΕΙΑ Η ΟΠΟΙΑ  ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΚΤΥΠΩΜΕΝΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ. 


ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΟ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΩΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΥ ΚΟΡΑΗ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΦΡΟΝΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΥΕΙ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΤΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ. ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΑΥΤΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥ, ΟΠΩΣ Π.Χ. ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ.




ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΑΔΑΜΑΝΤΙΟΥ ΚΟΡΑΗ

«Προλεγόμενα της Γεωγραφίας του Στράβωνος. Προς τους Έλληνας»,
Στράβωνος Γεωγραφικών, τ. 1, Παρίσι 1815, σ. θ΄ια΄, υποσημ. 4
 


«Έν από τα σημεία της ενεργουμένης σήμερον αναγεννήσεως [του Ελληνικού γένους] πρέπει να λογίζεται και ο ζήλος των Ελληνικών ονομάτων. Αλλ’ ο τοιούτος ζήλος καταντά εις κομπαστικήν γοητείαν αν δεν συνέχεται εις του πρέποντος τα όρια. Επαινετόν έργον εργάζονται όσοι γονείς θέτουσιν εις ακόμη ανονόματα τέκνα ονόματα Ελληνικά· αλλ’ εκείνοι μόνοι οι γονείς έχουσι της τοιαύτης ονοματοθεσίας το δικαίωμα, όσοι μετά του ονόματος δίδουν και ανατροφήν ελληνικήν και παιδείαν εις τα τέκνα των.

Πιθανώτερον ότι ο ονομασθείς, φερειπείν, Αριστείδης, εάν λάβει παιδείαν χρηστήν, θέλει μιμηθήν και την δικαιοσύνην του Αριστείδου, παρά ότι ο ονομασθείς Συμεών θέλει μιμηθείν Συμεώνα τον Στυλίτην ή Συμεώνα τον Σαλόν. […] 
Πλην όμως τούτου η αλλαγή του ονόματος εις τι χρησιμεύει δεν εξεύρω. Εάν ο μετονομαζόμενος φρονεί πραγματικώς ως οι πρόγονοί του, μη κάμνει το πράγμα ύποπτον με την αλοιφήν του ονόματός του. Εάν δεν έχει αληθώς φρονήματα ελληνικά, η μετονόμασις είναι μωρά αλαζονεία. Τι ωφελεί τον Θερσίτην να μετονομασθή Αχιλλεύς, αν απεφάσισε να μείνει πάντοτε Θερσίτης![…]
 Επαίνεσα άλλοτε τους Υδριώτας ότι και εις αυτά των τα καράβια άρχισαν να δίδωσιν Ελληνικάς ονομασίας· και εδικαίωσαν τρόπον τινά την ονοματοθεσίαν με άλλα καλά του πολιτισμού, όσα επροξένησαν εις το νησίον των. Αλλά πόσον ασυγκρίτων λαμπροτέρων επαίνων ήθελαν αξιωθείν εάν τα καλά ταύτα ήσαν ανάλογα με το μέγεθος του πλούτου τον οποίον απέκτησαν διά της εμπορείας!»


ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΣΧΕΤΙΚΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΑΡΧΗ Π. ΠΑΠΑΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΤΑΣΗΣ ΠΟΥ ΥΠΑΓΟΡΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ...

Περισυναγωγή γλωσσικής ύλης και εθίμων του ελληνικού λαού ιδία δε της Πελοποννήσου προβαλλομένων εν πολλοίς προς τα των αρχαίων Ελλήνων, Πάτρα 1887, σ. 170: 

«Ου προ πολλού δε λαμβάνονται και αρχαία ελληνικά ονόματα, εν ω προτου 1821 ασεβές εθεωρείτο να φέρη τις όνομα αρχαίου Έλληνος, και εκ τούτου σπανιώτατα απαντά επί τουρκοκρατίας τοιούτον»


ΠΗΓΗ: ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
ΣΤΕΣΣΗ ΑΘΗΝΗ, "Οι νεοελληνικές τύχες του Αλκιβιάδη ως το τέλος του 19ου αιώνα", Σύγκριση/Comparaison/Comparison 25 (2015) 1-22.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Post Top Ad

ΣΕΛΙΔΕΣ